وقتی که شکست بغض تنهایی من ، وابستگی ام را به تو باور کردم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
برو برو که خسته از شکستنم ، من عاصی از هر عشق و هر دلبستنم
کبوترم که پر زدم ز بام تو ، بیزارم از نامت به لب آوردنم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من سوخته دل ساکن کوی غم و دردم ، در رفاقت شکست خوردم ولی توبه نکردم
غربت را نباید در شهری غریب یا در گم شدن لحظه های آشنا جستجو کرد
هر وفت عزیزت نگاهش رو به یه غریبه تعارف کرد تو غریبی.