چه خوب آمدی صفا کردی چه عجب شد که یادی از ماکردی؟
بی وفایی مگر چه عیبی داشت که پشیمان شدی وفا کردی؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بی فایی کن وفایت میکنند ، باوفا باشی خیانت میکنند ،
مهربانی گرچه آیینه ی خوشیست مهربان باشی رهایت میکنند..
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مگر غیر از وفا از من چه سر زد ، که دل را بی وفا خواندی و رفتی
مگر غیر از نگاهت به چشمانم که درزد ، که از ناز چشم خود از دل گرفتی.